Drodzy młodzi autorzy! Bardzo dziękujemy za wszystkie teksty, które przysłaliście do naszej redakcji w ramach ogłoszonego dwa miesiące temu konkursu na prozę poetycką “Dwujęzyczność w małym i wielkim świecie”. Było to niełatwe zadanie, jednak wspaniale się z niego wywiązaliście. Czytałyśmy Wasze prace z wielką ciekawością. Niektóre z nich zaskoczyły nas, inne zaintrygowały lub wzruszyły. Jedni z Was potraktowali temat konkursu bardziej dosłownie, inni metaforycznie. I o to nam właśnie chodziło. Proza poetycka rządzi się swoimi prawami, ale może zyskiwać nowe elementy i różne brzmienia. Wy zyskaliście doświadczenie w tworzeniu w tej dość niezwykłej kategorii. Serdecznie Wam tego gratulujemy! Wykazaliście się odwagą, wyobraźnią i bardzo interesującymi umiejętnościami. Widać, że kochacie literaturę i lubicie nowe wyzwania. Jesteście wrażliwymi odbiorcami, obserwatorami małego i wielkiego świata. W niektórych przypadkach dotyczy to również wszechświata. Nie przestawajcie pisać, dzięki temu zyskacie wprawę, a wyobraźnia i wrażliwość poprowadzą Was w kierunkach, które być może są w literaturze jeszcze nieodkryte. Tego Wam serdecznie życzymy!
Nagrody książkowe oraz dyplomy zostaną wysłane do Was pocztą.
Do gratulacji dla nagrodzonych uczestników konkursu dołączamy wyrazy uznania dla rodziców i nauczycieli, którzy na pewno przyczynili się do literackich zainteresowań swoich dzieci, a także wychowanków.
A teraz nasze wybory i ich uzasadnienie. Jury redakcyjne w składzie: Danuta Świątek, Marta Kustek, Irena Biały, oceniając prace konkursowe, brało pod uwagę przede wszystkim następujące kryteria:
1/ Odniesienia do tematu: “ Dwujęzyczność w małym i wielkim świecie”.
2/ Nadanie tekstom cech prozy poetyckiej
3/ Oryginalność przekazu
4/ Poprawność językową. Poziom znajomości języka polskiego.
WYNIKI KONKURSU:
Nagrodę specjalną otrzymuje Andżelika Tokarski, lat 18, uczennica Szkoły Polskiej przy Ambasadzie RP w Rzymie z siedzibą w Ostii, Włochy, za pracę pt. ”Ekstaza i harmonia”.
Wyróżnienia w kategorii wiekowej 15 – 18 lat otrzymują:
- Angelika Malkowski, lat 15, uczennica Polskiej Szkoły K. Pułaskiego w South Hackensack, NJ, Stany Zjednoczone, za pracę pt. “Moja gwiaździsta noc”
- Simona Szypcio, lat 18, uczennica Szkoły Polskiej przy Ambasadzie RP w Rzymie z siedzibą w Ostii, Włochy, za pracę “Dwa światy i marzenie”
Wyróżnienia w kategorii wiekowej 11-14 lat otrzymują:
- Sofia Di Ascenzi, lat 11. uczennica Szkoły Polskiej im. Gustwa Herlinga – Grudzińskiego przy Ambasadzie RP w Rzymie, Włochy, za pracę pt. “Moja wielka supermoc. Dwujęzyczność”
2. Julia Mieszkowicz, lat 14, uczennica Polskiej Szkoły im. Juliana Ursyna Niemcewicza w Plainfield, NJ, Stany Zjednoczone, za pracę “Raj/Tu jest dom”
3. Zuzanna Szewc, lat 14, uczennica Polskiej Szkoły im. Juliana Ursyna Niemcewicza w Plainfield, NJ, Stany Zjednoczone, za pracę “Dwa w jednym… różne kultury i języki”.
Komentarze do tekstów:
Wyobraźnia poetycka Andżeliki Tokarski podąża niezbadanymi ścieżkami. Rozszerzenie pojęcia dwujęzyczności na język ludzi i język wszechświata powoduje uwolnienie schematycznego myślenia. Przywołuje chęć zastanowienia się nad innymi aspektami naszej egzystencji w bardziej metaforycznym sensie. Oddziaływuje na emocje. Praca posiada ciekawą kompozycję: pierwsza część stanowi jakby luźne tło do następnej, a tym samym ostatniej. Wydawać by się mogło, że tekst jest zbudowany na zasadzie swoistych przeciwieństw. Wbrew pozorom tak jednak nie jest. W swej metafizycznej wymowie wszystko zdąża do klarownego zakończenia. Uwagę też zwracają ciekawie zastosowane przenośnie i rymy, zauważalne we fragmencie tekstu.
Bohaterka tekstu Angeliki Malkowski zastanawia się nad poszukiwaniem odpowiedzi na najważniejsze dla niej pytania. Podróżuje w wyobraźni statkiem kosmicznym. Czy znajdzie odpowiedzi? Czym różni się życie w Polsce i w USA? Jakie znaczenie ma język, którym posługujemy się na co dzień? Rozterki duszy są barwnie opisane, poszukiwania sensu życia również. Narracja w pierwszej osobie liczby pojedyńczej może być wskazówką, że autorka tekstu utożsamia się ze swoją bohaterką. Tytuł pracy przywodzi na myśl obraz Vincentego Van Gogha: “Gwiaździsta noc”.
Wykreowana przez Simonę Szypcio postać Toli oddaje się lirycznemu nastrojowi. Będąc nad innym morzem, wspomina polskie morze i pobyty u dziadków. Fale łączą wspomnienia z dwóch krajów. Czy jest świat w jednym wymiarze? Delikatnie prowadzona, pełna tęsknoty narracja, w trzeciej części pracy zyskuje nowe znaczenie. Potrząsa czytelnikiem. Refleksyjny tekst ma duży ładunek emocjonalny i wskazuje na głębię myśli, przeżyć młodego człowieka. Zwraca uwagę swoista rozlewność tekstu i jego kompozycja.
“Moja wielka supermoc. Dwujęzyczność”
Praca Sofii Di Ascenzi jest osnuta wokół ciekawych pomysłów. Rzeczywistość przeplata się tutaj z fikcją. Można bowiem przyjąć za pewnik, że część tekstu naprawdę dotyczy dnia narodzin młodej autorki w Rzymie. Praca przepełniona jest egzotyką, miłością od świata i dla świata. Dziewczynka przegląda się w oczach swojej matki. Przywołuje też tajemniczą postać starego historyka. W tekście jest dużo dziecięcej wyobraźni i fantazji. Być może pojęcie “supermoc” ma swoje odbicie w filmach o bohaterach posiadających nadprzyrodzone zdolności? Tutaj supermoc wiąże się z dwujęzycznością. Ten tekst wywołuje uśmiech, ciekawość i wzruszenie.
Julia Mieszkowicz przenosi nas do ukochanej krainy dzieciństwa wielu z nas, czyli do Polski. Pewna dziewczyna obrazowo opowiada o wspaniałym, magicznym ogrodzie, gdzie wszystko było takie cudowne: słodkie, soczyste owoce, pachnące, różnokolorowe kwiaty, świeże warzywa. Przywołuje zabawy z kuzynką, ukochanych dziadków. I nie tylko. To jej Tajemniczy Ogród. Niby wiemy, że chodzi o autorkę, ale czy na pewno? Tutaj dwujęzyczność, dwukulturowość jest w domyśle. Zwraca uwagę zakończenie pracy i bogactwo środków wyrazu artystycznego.
“Dwa w jednym… różne kultury i języki”
W tekście Zuzanny Szewc na początku pojawia się dokładna odległość między Polską i Stanami Zjednoczonymi. Co z tego wynika? Ta odległość łączy czy dzieli? Zuzannna przeprowadza analizę swojego, jak można sądzić, życia. W sposób intelektualny. Ta praca jest dynamiczna, możemy w niej znaleźć pytanie, czy bycie dwujęzycznym jest zaszczytem? I otrzymujemy odpowiedź. Cokolwiek autorka pisze, sprawia wrażenie dużej szczerości i otwartości. A porusza wiele spraw. Bardzo sprawnie posługuje się polszczyzną. To jedna z zalet tej pracy.
Jury zaznacza, że poczyniło drobne zmiany w tekstach, które przeznaczyło do opublikowania. Jednak prace konkursowe były oceniane w wersji oryginalnej.
Dziękujemy!
